(Zelf)beschikking

• De waarde van leven ligt in het leren omgaan met Vrije Keuze.
• De mens is deel van de mensheid, zoals een cel deel is van je lichaam.

Onze betrokkenheid in in onze omgeving ons leven bepaalt onze beleving.
Daarin gaat het om de relatie tussen Deel en Geheel: via grens ver-/her-stellend vermogen.
Door betrokkenheid met onze omgeving kunnen we planten.
Door ontkoppeling van onze omgeving vallen mogelijk doden.

Elke mens leert om Vrije Keuze te gebruiken.
In ons leven leren we omgaan met ons grens(ver-/her)stellend vermogen, in de ontwikkeling van baby naar kind naar puber naar volwassene.
Als Volwassene wordt je geacht Response-Able te zijn: de integriteit van je omgeving te kunnen verzorgen.

Grens(ver)stellend vermogen

We komen hier uit op het verschil tussen stelen en stellen.
De integriteit van ons lichaam is bepaald door ons vermogen om grenzen te stellen, te verstellen, bij te stellen en te herstellen.
Doen we dat verkeerd, dan sluiten die gestelde grenzen iets in, of uit.
Stelen heeft altijd te maken met een verkeerd stellen van grenzen; dus een ongezonde situatie.

De beleving van gezondheid in mensen is gebaseerd op hetzelfde principe als de beleving van vrede tussen mensen.
Gezondheid is per definitie de situatie wanneer de integriteit van het geheel integraal in het deel beleefd wordt.
Vrede is de situatie waarin elke mens de integriteit van de mensheid integraal in zichzelf be-leeft.
In ons lichaam is te zien hoe dat werkt: ons integrerend vermogen (bewustzijn) optimaliseert ons regulerend vermogen (communicatie) wat onze fysiologie optimaliseert (communicatie) met daardoor een optimale anatomische integriteit (manifestatie).

Het gaat om over het kunnen stellen van grenzen, het herkennen van grenzen, het ver-/herstellen van grenzen en het met grenzen kunnen omgaan.
Dat is altijd gebaseerd op het beeld wat je je vormt van je omgeving, op basis van je integriteit/integratie in/met die omgeving.
Afhankelijk van je betrokkenheid in je be-leving, ga je anders om met je omgeving.
De be-leving van Vrije Keuze is daarin bepalend; niet alleen hoe je dat zelf doet, maar ook hoe je datzelfde gunt aan een ander.

BewustZijnsOntWikkeling

De meeste conflicten in de mensheid komen voort uit verschillen in omgang met Vrije Keuze.
In onze volwassenwording (baby, kind, puber, volwassen) leren we omgaan met vrije keuze.
Daarin doorlopen we fasen van respectievelijk afhankelijkheid, reactie, interactie en creatie.
De belangrijkste misdaad tegen leven, is het miskennen, ontkennen, ontnemen van vrije keuze aan een levend wezen.

Het principe van Vrije Keuze heeft direct te maken met bewustZijn.
Het heeft ook te maken met de samenhang van materie, en de relatie tussen dimensies.
Dat is in www.scienceoflife.nl en op http://ottovannieuwenhuijze.googlepages.com/papers beschreven.
In de Lotusbank.nl wordt uitgewerkt hoe we dat elk samen kunnen be-leven.

In dit deel van het verhaal hebben we te maken met het verschil tussen stellen en stelen.
Het gaat om de verschillen in betrokkenheid, waardoor we op een andere manier met onze omgeving omgaan.
In onze omgang met andere mensen, doen we dat door ze als volwassen, puber, kind of baby te beschouwen.
In onze omgang met aarde doen we dat door ‘iets’ te beschouwen als bewust, dier, plant of object.

Betrekkelijkeid in Betrokkenheid

Elk van die manieren van beleving, is een gevolg van onze be-leving (zoals kwantum theorie zelfs expliciet stelt).
Op basis van je eigen beleving ontstaat dus een andere relatie; met een andere vorm van communicatie.
Beschouw je ‘de ander’ als bewust/dier/plant/object; en als volwassen/puber/kind/baby?
De bankwereld gaat ervan uit dat je alleen te maken hebt met de transactie tussen mensen (banken) en objecten (geld).

Het is van grootbelang om te beseffen dat dit een verknipt beeld is van de wereld waarin we leven.
Zoals de systeemtheorie stelt: de landkaart (de beschrijving) is niet het land (de werkelijkheid).
Zoals de mystiek al heel lang voorlegt: kwantiteit (objecten) heeft geen kwaliteit (beleving).
In de bankgeldeconomiepolitiek wordt bewustzijn in beleving gereduceerd in handel in materie.

Bijstuur i.p.v. Bestuur

Bezie de woorden: “bezit”, “bestuur”, “bepalen” en “bijsturen”.
Het gaat om, respectievelijk, de relatie tot land, objecten, dieren en jezelf.
Onder soevereinen is alleen de laatste relatie relevant.
Vanuit die visie biedt je alle andere (Aarde, Planten, Dieren) verzorging.

Dat is de manier waarop Indianen de Aarde be-leven.
Daarbij werd gebruik gemaakt van een relatieverschil tussen ouderen, gelijken en jongeren ten opzichte van jezelf.
Alles wat je leven kan bepalen, wordt beschouwd als ouder (Grootmoeder Aarde); alles wat gelijke rechten heeft als jezelf als gelijke (“Broeder Beer”, etc.) en alles wat je zorg behoeft als je jongere broeder of zuster; “we zijn allemaal familie”.

Leven Doden

In onze kultuur wordt de Aarde niet beschouwd als levend.
Aan de Aarde en andere levensvormen wordt vrije keuze en bewustzijn ontnomen door te doen alsof die dat niet hebben.
De kerken hebben dat stelselmatig misbruikt door te stellen dat dieren, vrouwen, andere volkeren geen ziel zouden hebben.
Daardoor werd gesteld dat ze geen vrije keuze hadden en konden worden behandeld als slaaf (als object); dit is een misdaad tegen leven, want een miskenning van Bewustzijn en Vrije Keuze.

Het gevolg is dat de westerse kultuur, door de westerse kerk, de Aarde en andere vormen van leven ‘ter dood veroordeelden’, door ze te beschouwen als dode objecten.
Datzelfde zien we nog steeds in de manier waarop diezelfde kultuur de handels’wetten’ boven mensen’rechten’ probeert te stellen.
In mijn studies het ik het verschil tussen beide leren onderkennen, en overbruggen.
In mijn opleiding tot arts maakte ik kennis met de filosofie dat het universum niet meer is dan materie; in mijn opleiding tot arts bestudeerde ik hoe we bewust-zijn be-leven.

Leven Be-leven

In ons lichaam is te zien hoe informatie met materie zijn verweven.
Dat is de basis voor onze omgang met onze omgeving.
Interessanter is dat je lichaam de ‘integratie’ be-oefent.
De LotusBank is bedoeld om dat ook te doen, in onze be-leving van onze omgeving.

Daarmee biedt de Lotusbank een andere aanpak: van beleven naar be-leven.
In plaats dat je wordt beschouwd als stukgoed, staat je vrije keuze centraal.
In plaats dat je leeft voor geld, realiseer je jouw EigenWaarde.
In plaats dat anderen bepalen wat je leven waard is, be-leef je dat zelf.

Dat is een andere aanpak dan die welke wordt voorgelegd door banken, regeringen, kerken, en hun intimidatiesystemen.
Het is verbluffend in hoeverre mensen hun leven momenteel door geld laten betalen/bepalen (het Judas Principe).
Het is crimineel hoeveel mensen voor geld bereid zijn hun medemens te laten lijden (en doen alsof ze daar en recht toe hebben, ‘omdat ze daarvoor worden betaald’.
Zoals Goethe stelt in zijn boek “Faustus” voor geld verkopen mensen hun ziel aan de duivel.

Objectieve onWerkelijkheid

Dat is te zien in de manier waarop mensen met andere mensen omgaan; als objecten, planten, dieren of gelijken.
Datzelfde is te zien in de manier waarop (mensen in) regeringen omgaan met medemensen.
Hetzelfde is al lang te zien in de manier waarop mensen van één geloofssysteem omgaan met degenen die in iets anders geloven (“ongelovigen”, “heidenen”, “barbaren”.)
Het is allemaal gebaseerd op de manier waarop mensen (zich in) elkaar herkennen.

Subjectieve beWerkelijkheid

In het principe van het kennen, herkennen, verkennen en ontkennen zien we hetzelfde principe als hiervoor al werd beschreven voor het regulatiesysteem van ons lichaam.
Het (ver-/bij-/her-)stellen van grenzen is direct gerelateerd aan het (ver-/her-/ont-) kennen.
In ons lichaam is informatie en materie altijd direct verbonden; net als be-leving en beleving.

Regering Verslaving

Momenteel zien we dat ‘overheden’ meer en meer mensen als stukgoed (als slaven) behandelen/beschouwen.
Camera’s langs te weg, chip-pas als paspoort voor toegang tot gemeenschappelijke terreinen of diensten, registratienummers met verwerking per computer; hetzelfde principe werd in de Nazi concentratiekampen gebruikt.
Wat we hier zien staat bekend als corporatisme (Mussolini noemde dat ‘Fascisme’), waarin bedrijfsbelangen de gemeenschapsbelangen bepalen.
Wat veel mensen niet beseffen is dat die bedrijven zijn gebaseerd op het model van een plantage; het bedrijf als geheel is een slavenhouderij, waarvan de slavenhouders “aandeelhouder” heten.

Een regering is opgebouwd uit mensen.
In principe vormen kiezers een partij die wordt verkozen tot regering om dan ‘wetten’ te maken.
In veel landen maken die mensen echter wetten waarin eigenbelang van enkelen het belang van anderen bepalen.
Eén van de manieren waarop dat gebeurt is door het maken waardoor het maken van wetten bepaald wordt.

Dat bepaalt het verschil tussen dictatuur, oligarchie, democratie en autarchie.
Daarin wordt het begrip ‘gezag’ gebruikt als tegenhanger van ‘eigendom’, (zie het vorige hoofdstuk).
Via ‘gezag’ (of ‘wet’) stelt de ene mens zijn/haar wil boven die van een ander.
In dat geval wordt niet alleen het lichaam/leven van een ander als stukgoed (plant, dier, mens) beschouwd, maar ook het gedachtegoed van die ander behandeld/beschouwd als een verlengstuk van hun eigen gedachten; beide zijn aspecten van slavernij.

In ons lichaam is te zien dat dit in ons lichaam niet zo gebeurt.
In ons lichaam leven alle cellen hun eigen leven; voor ons lichaam als geheel is dat heel belangrijk.
Het zijn juist de verschillen tussen de cellen die, samen, onze vermogens bepalen om in verschillende omgevingen te leven.
Juist de verschillen in de overeenkomst, bieden ons lichaam als geheel meer mogelijkheden om te overleven in verschillende omgevingen.

In onze hersens doen we niet aan bestuur.
Onze hersens besturen niet.
Onze hersens doen alleen aan bijstuur.
Onze hersenen geven terug, aan het hele lichaam, wat het hele lichaam aan informatie doorgaf aan de hersenen; de hersenen doe hetzelfde voor informatie als het hart doet voor het bloed.

Innere Koninkrijk

In onze hersenen integreren we de beleving van ons lichaam met de beleving van onze omgeving.
In de kern van de hersenen is in te zien hoe dat gebeurt.
Daar bevindt zich de epifyse; als prototype cel van het hele lichaam.
Daarin komt de beleving van ons lichaam samen met onze be-leving van onze omgeving.

Ons cerebellum (achterin, onderin) heeft ‘een plaatje’ van wat er gebeurt in ons lichaam: de kleine hersenen hebben alle informatie van de samenhang van je lichaam (propiocepsis).
Ons cerebrum (bovenin, en vooraan) biedt het plaatje van de buitenwereld: de grote hersenen bieden beeld van onze beleving in/van/met onze omgeving (sensoricepsis).
Tussen beide ligt net die pijnappelklier en die reageert op jouw keuze, doe je wat naar de binnenwereld of doe je wat naar de buitenwereld.
De Activatie Bewustzijn Cascade (ABC) geeft die keuze door aan je hele lichaam.

De Epifyse reageert daarin op een holografisch ‘lichtbeeld’ van onze beleving in/van/met onze omgeving.
De Hypofyse reageert daarop via elektromagnetische reacties: neuronen voor een animale reactie (als dier, voor verandering van omgeving; Vlucht/Vecht) en hormonen voor een vegetatieve respons (als plant, door verandering IN de omgeving: Vrees/Verlamming).
Het kliersysteem reageert daarop door een verschuiving van de zuurgraad: een verandering van de chemische balans die bekend staat als het Inwendige Klimaat in ons lichaam.
Het gevolg is dat de lichaamscellen versnellen of vertragen, oplossen of verdichten, zich openen of afsluiten, integreren of dysintegreren in hun omgeving.

Via onze verandering in betrokkenheid beoefenen ze zo onze Vrije Keuze.
Daarin speelt altijd hetzelfde principe mee; een verandering van betrokkenheid ((dis)integratie in/met de omgeving).
Daaraan is altijd dezelfde logica gekoppeld: de overgang van een systeemgrens.
In www.scienceoflife.nl is beschreven hoe dat is te beschrijven in termen van een 4D draaikolk.

Het bijsturen/bijstellen van onze betrokkenheid met onze omgeving is dus gebaseerd op een veranderring van ‘identificatie’.
Vereenzelvigen we ons met de omgeving, of sluiten we ons ervoor af?
Dat heeft geen effect op de omgeving, maar effect op onze be-leving van onze omgeving.
Onze be-leving van onze omgeving werkt zo door op de omgeving, die dan wel/niet meer verandert.

Geen schepsel maar Schepper

We leven altijd in een al bestaande situatie: schepping als zelfstandig naamwoord.
We be-leven altijd een nieuwe ongekende situatie: schepping als werkwoord.
Het is alsof we spil zijn in een virtual reality game, een holodeck, een computerprogramma; het spel van schepper in schepping.
Daarin bepalen wij of we wel/niet aan iets meedoen.

Wij leggen daarmee “ons gewicht in de schaal”; of we iets wel of niet doen.
Daardoor planten we iets wel, of planten we iets niet.
Daardoor voeden we wel/niet de dieren waarmee we leven.
Daarmee helpen we elkaar wel/niet leven.

Het gaat om basale principes: “one cell’s shit is another cell’s manure”.
Daarin relateren we op alle niveaus met de omgeving: Aarde (buiten-bewust), Plant (vegetatief), Dier (animaal) en Mens (bewust).
Pissen we tegen een boom en die krijgt dan wel water. mineralen, enzymen en hormonen; allerlei waardevolle stoffen. De boom ernaast kwijnt mogelijk weg als daar niet tegenaan gepist wordt. Of, die overleeft juist omdat die niet door overdaad wordt vergiftigd.
Geven we een dier wel/geen aandacht, dan ontstaat daardoor wel/geen wederzijds vertrouwen.

Leren van Fouten

Onze betrokkenheid in onze omgeving is een interactie; in veel culturen wordt die vergeleken met een dans (in India heet dat de dans van Shiva) en in die dans verleggen we grenzen.
Soms gaat dat finaal mis, enorm erg mis.
Dat is denk ik ook de hele basis van het leren omgaan met schepping: kunnen leren van fouten.
De basisgegevens van schepping is dat wij vrije keuze hebben, en dat we met vrije keuze leren omgaan.

We zijn scheppers in schepping; een ‘cursor’ in het ‘holodeck’ van schepping.
In ons lichaam is te zien dat ons lichaam daarin tegelijkertijd computer, scherm, toetsenbord en muis is.
Onze betrokkenheid verandert onze beleving; èn onze omgeving.
In alles wat we doen, wel of niet, veranderen we wat gebeurt; we zijn altijd schepper in schepping.

Jij besluit wanneer je wel  of niet meedoet; met alle gevolgen voor jezelf en je omgeving – inclusief de Aarde en alle vormen van leven.
Het maakt niet uit of je meedoet als schepper, of ‘je ziel verkoopt’ en meedoet als slaaf; ook dat is een keuze; ook dan be-leef jij je schepping.
Het verschil is dat je als slaaf doet alsof je niet verantwoordelijk bent voor jouw schepping; maar net als bij de concentratiekamp bouwers: ook als je orders opvolgt ben jij verantwoordelijk voor je acties, en alle gevolgen.
Het is dan ook meer zinvol, betekenisvol en logisch om te weten dat je altijd response-able bent voor alles wat je doet in je leven; je bent géén schepsel, maar schepper.

Alles wat we doen heeft gevolgen.
Het heeft direct gevolgen voor je ziel; je beleving van je leven.
Het heeft directe gevolgen voor je lichaam; en je totale gezondheid.
Het heeft gevolgen voor de hele Aarde, alle vormen van leven, en het hele uniVersum.

Lichaamsbeleving

Op het moment dat je iets ‘mis’ doet dan merk je dat in het instrument waarmee je dat doet, je lichaam.
Leer je niet van je fouten – stel je jouw interactie niet bij – dan ‘krijgt het lichaam de klappen’.
Het gaat er dus om te weten hoe we van de lichaamssignalen kunnen leren, en ze leren gebruiken.

In de geneeskust is dat wat mensen proberen te begrijpen; hoe ze zulke (gezondheids)problemen kunnen oplossen; of – liever – voorkomen.
Wat daar nodig is, is om het lichaam als een vorm van bewustzijn te kunnen begrijpen; en te doorzien hoe onze betrokkenheid bepalend is voor onze beleving, en leven.
In mijn opleiding tot arts kwam ik tot de ontdekking dat ons lichaam hier wordt beschouwd als een ‘object’, onderhevig aan de ‘wetten van de dode materie’.
Ons lichaam is echter géén lijk; en het is juist onze vrije keuze in het beleven van onze betrokkenheid in onze omgeving, die de essentie vormt van “leven”.

Dat is wat ik in mijn opleiding tot ingenieur kwam te weten: wetenschap is bedoeld om het onbekende te leren kennen, maar . het heeft geen instrument om dat te kunnen.
Pas langzaamaan worden in de wetenschap inzichten en technieken ontwikkeld om het onbekende te leren kennen: variatie analyse, singulariteiten theorie, en dimensie analyse.
Wat de wetenschap nog ontkent is de betekenis van bewustzijn en Vrije Keuze.
Het gevolg is ook dat ‘de wetenschap’ ontkend dat de ‘objectieve’ wetenschap is gebaseerd op de subjectieve beleving van wetenschappers.

Ik ben daarom op zoek gegaan naar antwoord op de vraag “waar zit vrije keuze?”.
Vooral “waar zit vrije keuze, in ons?”, want het is de enige plek waar je bij kan.
Is de enige plek waar je die ‘schakelaar’ van betrokkenheid kan ‘omzetten’ in je pijnappelklier?
Dat is kennelijk een soort ‘joystick’ voor het bepalen van onze relatie in/met onze omgeving; een  voor en achter, boven en onder, links en rechts.
Een ‘navigatie instrument’ voor onze be-leving van onze beleving.
Als die in balans zijn in /met de omgeving, dan is dat wat er IN je gebeurt precies het omgekeerde (inVersum) van wat er in het uniVersum gebeurt; in India heet dat “God-mens”.

Door je keuzevrijheid, heb je op Aarde gelegenheid om ‘tegen god en gebod’ in te gaan.
Daardoor leer je, ‘door vallen en opstaan’, leren wat het betekent om actief betrokken te zijn in schepping.
We leren, allemaal, door het maken van fouten, van het maken van fouten.
Uiteindelijk worden we zo “response-able”: daadwerkelijke scheppers, in plaats van ‘schepsels’, in het uniVersum; Schepping (een voortdurend proces).

Je bent in wat je bent deel van het geheel – schepper in de schepping – en daardoor heeft alles wat je doet effect op het geheel.
Zodra je ‘blundert’ heeft je body, mind, soul, spirit , je soul daar direct weet van. Zo ervaar je je beleving van Geest, via je Ziel, in je Beleving in/van je Lichaam.
Doe je dat vaak, dan stapelen die (bij)lessen/fouten (‘zonden’) zich op, van ziel naar psyche naar lichaam; en kom je van zieleheler naar psycholoog naar psychiater naar dokter.

VoorZorg

Als dokter zie ik liever geen mensen die met hun ‘schip op de klippen zijn gelopen’.
In plaats van het repareren van lichamen is het meer interessant om rijles te geven, opdat we die schade kunnen vermijden.
Belangrijker dan dat is het leren maken van juiste keuzen; maar dat kan je alleen zelf leren; het leren voorkómen van fouten, door het leren van het vóórkomen van fouten.
Vandaar dat ik de website Planting Paradise opzetten, met daarin de onderdelen “Integrale Geneeskunst” en “Mens&mensheid” opdat mensen weten dat ze het schip kunnen sturen.

Het is nodig om te weten waar je wel, en waar je geen keuze in hebt.
Zoals we in ons lichaam zien: dat is de hele essentie van ons leven.
Centraal in onze hersenen ligt de pijnappelklier; daar bepaal je je betrokkenheid in/met de omgeving.
In je lichaam ervaar je – aan den lijve – je omgang met Vrije Keuze; en de verschillen waar je dan mee hebt te maken.

Het gaat om het kunnen afstemmen/instemmen met je contact met je omgeving.
Daarbij heb je te maken met een natuurwet, die te maken heeft met systeemgrenzen.
Elke systeemgrens heeft 4 aspecten (4 Dimensies); het is daarmee dat we (in ons lichaam) leren werken.
Ons hele lichaam, en leven, is opgebouwd volgens dat principe.

IN ons lichaam ervaren we die verschillen van Vrije Keuze in het verschil tussen ons lichaam (3D), onze huid (2D), ons omgevingscontact (1D) en de omgeving (0D).
Ons vermogen om om te gaan met ‘onze omgeving’ (waarvan we deel zijn) ervaren we in onze be(-)leving.
Dat is waar we onderscheid (moeten) maken tussen “Bezitten”, “besturen”, “bepalen” en “bijsturen”. (Zie Plaatje.)
Het zijn de tegenhangers van onze omgang met onze Vrije Keuze IN ons lichaam; het zijn de maten van betrokkenheid bij onze ‘omgeving.

Betrekking

Dat wat we beleven in onze omgang met onze omgeving is de tegenhanger van wat we be-leven in ons lichaam.
We kunnen dat naast elkaar zetten (zie het schema hieronder) onze be-leving van/in ons lichaam, en onze beleving van onze ‘omgeving.
Het gaat hier om de complementariteit tussen Schepper en Schepping.

Bijsturen is wat je hersenen doen voor je lichaam; vanuit je pijnappelklier.
Daardoor reageer je anders op je beleving; vanuit je be-leving.
Het gevolg is dat je anders omgaat met je omgeving; en je omgeving daar anders op reageert.
Dat leidt tot een andere beleving; in reflectie op jouw eigen gekozen be-leving.

Besturen is wat je doet met een auto = paard-&-wagen = paard = huisdier.
In feite doe je een uitruil met hen; jij voedt ze; zij leven met je mee.
Besturen staat dus altijd onder contract met verplichting tot zorg.
Het vervullen van tegendienst is alléén op basis van gelijkwaardige uitruil.

Bepalen is wat je doet met bonen, door ze een bonenstaak aan te bieden.
Vergelijk het met het graven van irrigatiekanalen, of putten in een landschap.
Daardoor kan een betere leefomgeving ontstaan voor planten (en, dus, dieren).
Ook daar is de meerwaarde in overeenstemming met de mate waarin jij de werkelijke behoeften begrijpt en voorziet.

Bezit is altijd tijdelijk; ‘zo lang als het duurt’ – en houdt op zodra je dood bent.
Je kan zitten op een stuk land – een territorium; en dat altijd in overleg met alle andere vormen van leven.
Bezit geeft je geen rechten, maar wel plichten; de Aarde is van niemand, en wat je be’zit moet je verzorgen.
De mensheid als geheel loopt over, zit en ligt op de aarde; met daarmee dus ook de noodzaak om die omgeving te verzorgen.

Leven in 4 Dimensies

Je leven als mens op Aarde biedt je zo een directe ervaring in het beleven van betrokkenheid, op verschillende manieren, op Aarde.
Daarbij hebben we 4 dimensies van betrokkenheid, 4 bijbehorende niveaus van bewustzijn, 4 overeenkomstige modaliteiten van beleving (Aarde, Plant, Dier, Bewust) gekoppeld aan 4 niveaus van beleving (cel, orgaan, lichaam, mensheid).
Daarin is steeds hetzelfde patroon te herkennen: van de 4 dimensies van de relatie tussen deel en geheel.
Die 4 dimensies kennen we als onze Vrijheidsgraden (van Vrije Keuze) in onze be(-)leving van onze omgeving.

Alles gaat over de manier waarop je omgaat met Vrije Keuze.
Maar om te weten dat je er mee kan omgaan, moet je weten dat je vrije keuze hebt.
Het belangrijkste begrip  van Vrije Keuze is dat je weet dat je schepper bent in de schepping.
Dat is waar je waarde ligt in jouw eigen-waarde: jouw be-leving bepaalt/bestuurt hoe je jouw leven beleeft.

Het is dat begrip van betrekkelijke betrokkenheid wat we nodig hebben.
De wereld van de ‘dode materie’ is ons ‘klimrek’ waarin we leren creëren.
We spelen dus mèt de wereld van materie.
Maaar we zijn NIET ondergeschikt aan die wereld van materie.

We zijn géén materiële objecten.
We kunnen dus ook NIET als materie worden beschouwd noch behandeld.
De wetten van geld (kwantiteit zonder kwaliteit) gelden NIET voor mensen.
We moeten die wet-matigheden nu verder goed (onder)scheiden.